Biuletyn Informacji Publicznej
Starostwa Powiatowego w Sępólnie Krajeńskim

Uchwała Nr VI/33/03 z dnia 12 marca 2003 roku

Uchwała Nr VI/33/03
Rady Powiatu w Sępólnie Kraj.
z dnia 12 marca 2003 roku

w sprawie dokonania wpisu w Księdze Pamiątkowej Zasłużonych dla Powiatu Sępoleńskiego

Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 roku Nr 142, poz. 1592 z późn. zm.) w związku z uchwałą Nr XIII/88/2000 Rady Powiatu w Sępólnie Kraj. z dnia 21 stycznia 2000 roku w sprawie ustanowienia księgi pamiątkowej zasłużonych dla powiatu .

Rada Powiatu
uchwala, co następuje :

§ 1

Wnioskuje do Kapituły o wpisanie do Księgi Pamiątkowej Zasłużonych dla Powiatu Sępoleńskiego

Pana Tadeusza Suszyńskiego

§ 2

Wykonanie uchwały zleca Zarządowi Powiatu.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

UZASADNIENIE

Pan Tadeusz Suszyński lek. medycyny urodził się 12 grudnia 1925 r. w Werchach na Polesiu. Szkołę podstawową i pierwszą klasę gimnazjalną ukończył w Kowlu. W 1944 r. w maju przeniósł się do Warszawy gdzie brał czynny udział w Powstaniu Warszawskim w szeregach Armii Krajowej. W dniu 2 października 1944 r. dostał się do niewoli niemieckiej i wywieziony został do obozów jenieckich najpierw do Sandbostel potem do prowincji Szlezwig – Holsztyn. Jako jeniec pracował w gospodarstwie rolnym w miejscowości Marne.
Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie w dniu 3 maja 1945 r. został przewieziony na wyspę Sylt, skąd wyjechał do Lubeki do polskiej szkoły. W Lubece ukończył w 1946 r. liceum ogólnokształcące, uzyskując świadectwo maturalne o specjalności humanistycznej. Kiedy nadarzyła się okazja powrotu do Polski, wrócił statkiem Issar z Travemüde do Szczecina. Osiedlił się w Miłosnej – Lubomierzu. Rozpoczął pracę w szkole. Zajął się uruchomieniem kotłowni i centralnego ogrzewania. Po uruchomieniu pomieszczeń dydaktycznych, zajął się intendenturą i zaopatrzeniem w żywność, opał itd.
W Lubomierzu w 1947 r. ukończył drugą maturę pedagogiczną, pracował przez dwa lata jako nauczyciel fizyki i j. rosyjskiego.
Następnie wyjechał na studia medyczne do Wrocławia, które w 1953 r. ukończył na Wydziale Lekarskim – połączonych jeszcze uczelni – Uniwersytetu Wrocławskiego i Politechniki Wrocławskiej. Zdobył specjalizację II stopnia z chirurgii ogólnej i organizacji ochrony zdrowia.
Po ukończeniu studiów najpierw dostał nakaz pracy do Bielawy, gdzie pracował przez 17 lat w szpitalu w tym m. in. jako ordynator oddziału. Był także kierownikiem rejonowej przychodni zdrowia, którą wyremontował i rozbudował.
Następnie w Ząbkowicach Śląskich objął stanowisko kierownika przychodni powiatowej i pracował jako starszy asystent na oddziale chirurgicznym. Jako ordynator a następnie dyrektor szpitala w Mogilnie rozbudował jedno jego skrzydło, potem pracował w Lęborku, gdzie także był ordynatorem oddziału chirurgii ogólnej.
Ostatni , najdłuższy, najbardziej pracowity i owocny okres przypadł na Powiat Sępoleński, gdzie szereg lat pracował w PZU ale głównie jako ordynator chirurgii w szpitalu powiatowym w Więcborku, gdzie cieszył się wśród pacjentów wielkim poważaniem.
W Więcborku podobnie jak w Bielawie pracował jako wykładowca w szkole pielęgniarek.
Swoją niezwykłą aktywność społeczną przejawiał w pracy na rzecz samorządu terytorialnego, najpierw jako radny Rady Miejskiej w Więcborku, a z chwilą reaktywowania Powiatu Sępoleńskiego jako radny Rady Powiatu w Sępólnie Kraj.
Po czterdziestu latach pracy przeszedł na emeryturę.
Do ostatnich dni swego życia pracował społecznie i pomagał chorym. Nazywali go doktorem Judymem bowiem bezpłatnie leczył wszystkich kombatantów i dzieci w żłobkach i przedszkolach.
Wychował i wykształcił czworo dzieci: najstarsza córka Hanna jest absolwentką Wydziału Rehabilitacji AWF w Poznaniu; syn Piotr jest technikiem lokomotyw i pracuje w Lęborku; syn Andrzej jest absolwentem AWF w Gdańsku , pracuje także w Lęborku; bliźniaczy brat Andrzeja, Jerzy po ukończeniu Politechniki Gdańskiej jako inżynier drogownictwa osiedlił się w Kalifornii (USA).
Za swoje wyjątkowo pracowite życie otrzymał wiele wyróżnień, między innymi:
- Medal za Udział w Wojnie Obronnej,
- Krzyż Armii Krajowej,
- Warszawski Krzyż Powstańczy,
- Krzyż Partyzancki,
- Medal Zwycięstwa i Wolności.
Wpis Pana Tadeusza Suszyńskiego do Księgi Zasłużonych Powiatu Sępoleńskiego jest hołdem, który dziś składają swojemu lekarzowi, nauczycielowi a szczególnie szlachetnemu, niezwykle uczciwemu i skromnemu społecznikowi mieszkańcy Powiatu Sępoleńskiego.